तू गेलीस तेव्हा 'थांब' म्हणालो नाही
'का जाशी' ते ही 'सांग' म्हणालो नाही.
होतीस जरी बाजूस उभी तू माझ्या
'हे अंतर आहे लांब' म्हणालो नाही ...

मज स्मरते ना ती वेळ कोणती होती
घन ओले का ही नजरच ओली होती
निपटून काढता डोळ्यांमधले पाणी'
जा! फिटले सारे पांग!'- म्हणालो नाही

बोलून इथे थकले मौनाचे रावे
कोणास कळाले म्हणून तुज उमगावे!
असहाय लागला आतून वणवा सारा
पण वणव्याला त्या आग म्हणालो नाही...

बघ अनोळख्यागत चंद्र टेकवून भाळी
ओलांडून गेलीस तू कवितेच्या ओळी
तुज अन्य नको काही तर सोबत म्हणुनी
जा घेऊन माझा राग- म्हणालो नाही...

हे श्रेय न माझे तुझेच देणे आहे!
मन माझे अजुनी नितळ शुभ्रसे आहे
जो एकच उरला ठसा तुझ्या स्पर्शाचा
तो चंद्रावरचा डाग- म्हणालो नाही..

Sandeep khareyanche ek ateshay haLuwar kavita… vachalyaa vachalyaa khup avadlele aaj tichyaa vishaech lihavese vatate aahe… tase itakyaa sundar kavita baddal mee paamar kaay lihiNaar mhaNaa paN taree suddha na rahun ek prayatna karavasa vatato…. He kavita vachata kshaNech malaa eka vegaLyach vishwat gheun gele… aaNe kavita jaree premachaa viyog darshavNaare asale taree maazhe man matra tyamuLe dukhee viraha-dai kiwaa komejun gele nahee… ek vegalach aasha-waad hya kavite madhun disalaa, bhasalaa, janavalaa aaNe mhanunach he kavita punhaa punhaa vachayalaa agade chhan vatale….hya virahachaa rang, virahachaa bhaas, virahachee vedana darshavnaryaa anek kavita marathi, hindi, english aaNe itarahe sarva bhashanmadhe aahetach aaNe asaNarach … shevate haluvar manalaa kuthetaree dhakkaa deun vaicharik baNavNaarach ha prasanga asato… virah haa vyakatechaa… viraha haa vastuchaa… virahaa haa deshachaa… kuthalaa he viraha maaNasalaa antarmukh karto aane mag asech te virahache geeta janmalaa yetat..… aaNe viraha anubhavlele aapaN sagelach mag ashe geete vachun aapalyaa virahachyaa prasanganshee tyanaa julavun pahato…
Aataa kavitache pahilech kadave paha na… “he antar aahe laamb mhaNalo nahe”…. Kiti yogya varNan aahe nahikaa?… yogayog asa kee anekda anek veLaa he bhavanaa aapalyaalaa janavate… ek vyakte aapalyaa javaL asate paN kiti antar asate aapalya madhe… baheN-bahu aso ki mitra-maitreeNe… anek veLaa disu na shaKaNare he anatar Sandeep ne agade nemkyaa shabdat pakadale aahe… pudhache tyanche ooLa… “ghana oole kaa te najarach oole hote” he tar agade shara aanaNaare ooLa aahe… apratim !!… agade to virahachaa rang chitravar ekdam masta chadhalaa….pudhe tyane telaa bolun, samjavun sangitale aaNe sangaNyachaa prayatna he kelaa paN tyachaa pharasa pharak padalaa nahee …. parantu to tyabaddal dukhe nahe kuNalach kaLale nahe aaNe telaa he kaLale nahe ase mhaNat to te sodun deto aaNe mazhech kahitaree chukale asel ase mhanat punhaa navyane ubha rahaNaaraa bhasato… etaka jaLaphaLaat hot asatanaa sudhaa hya aagelaa aag na mhaNata to vaNava mahun te lagech vijavun paN takato….te maazhya kavitechyaa ooLe oolandun jaNare telaa sudhaa mee thaamb mhanalo nahe aaNe maazhaa rag gheun ja mhaNalo nahe… karaN maazhaa raag malaa lahan banavat nahe… maazhaa raag sodun tyatun aasheche kiran phulavaNyache himmat maazhyaa raaga madhe aahe …aaNe tyat maazhe shreya nahe ga… te tuch malaa dilele deNe aahe…aaNe asach mag kavitechaa shevat kartana techyaa sparshalaa chadravar-chaa daag mhaNanyache he Sandeep che kalpana kevaL chadravar prem karNaryaa tyachyaa sarakhyaa kavilach suchu shakate… nahi kaa?
Itake sundar vachalyavar aaNe tyavar barech chintan kelyavar shevate malaa paN na rahavun char ooLe tya madhe aaNakheeN lihalyaa vachun rahavate nahe.. aaNe mee mhaNate….

कितीक वाळुचे कण उचलले नाही
कितीक शिंपले उघडुन पाहिले नाही
गमवले किती ते मोजत बसलॊ नाही
असा दैवावर कधीच रुसलो नाही

पत्र तुझे ते उघडुन पाहिले नाही
तुला पुन्हा मी शोधत बसलो नाही
तुझीच आठवण कोरत बसलो नाही
ओली पापणी पुन्हा पुसत बसलो नाही

तू गेलीस तेव्हा 'थांब' म्हणालो नाही....